Dag 11: De laatste zomerdag

Vandaag is er biets onderweg gepland dus we rijden in rap tempo door. We zien weer vreemde zaken in het verkeer; mannen los in de laadbak,  koeien los langs de weg en fruitverkopers op de vluchtstrook. Al manoeuvrerend zijn we om half twee al op de plaats van bestemming, Amble Inn in Shelly Beach. 

We toeteren en de poort wordt geopend. Nu weten we in principe wat we hebben gereserveerd maar toch zijn we weer positief verrast.

Een enorm huis met garage voor ons alleen. We worden rondgeleid door het schitterende huis en eenmaal buiten zien we onze tuin zo groot als een voetbalveld. Aan de achterkant van de tuin lopen we een trappetje af en staan op het strand van de oceaan. De rest van de middag genieten we van onze tuin en het uitzicht.

Een uurtje hardlopen langs de weg zonder stoep is best spannend, zeker als ook de schemer intreedt. Het lukt me gelukkig om levend terug te komen. 

Vanavond koken we zelf. Ik heb de barbecue aangestoken voor een flinke braai. Op de achtergrond horen we de oceaan bulderen.

Even over de veiligheid: Overal waar we zijn geweest staan er muren of hekken om het hotel, meestel ook nog voorzien van schrikdraad en soms nog bewakers op het complex. Tot op heden hebben we nog helemaal niets geks meegemaakt maar kennelijk is het nodig. Nu vroeg ik me af hoe ze dit nu doet met een huis aan zee, de achterkant is namelijk open. Welnu, men plaatst op de zijmuren twee sensoren en als er iemand tussen loopt gaat het alarm af en ziet men op monitoren wie er in de tuin loopt. Maar mocht je dat nog missen dan zitten er nog vier sensoren op de rand van de veranda. Welke ook resulteren in een hels kabaal. Vervolgens zit de schuifpui ‘s nachts op slot en als je dit nog niet genoeg vind zit ook nog een slot op de slaapkamer. Slaap lekker.

Morgen eerst even naar het strand en dan weer verder naar Port St John.