Dag 19: Route 62

Een klein foutje in ons schema. Het plan was eerst naar het meest zuidelijke punt van Afrika te gaan en dan weer omhoog naar Stellenbosch. Dit kost echter zo veel tijd dat we nergens kunnen stoppen. We nemen de kortste route en dit blijkt een hele mooie. Route 62 wordt hier net zo aangegeven als route 66 in de Verenigde Staten. Het landschap heeft er ook veel van weg: Verzengende hitte en eindeloos rechte wegen met aan weerszijden langgerekte bergketens. Af en toe slingerend over een bergpas. Af en toe een groen dorpje in een verder dorbruine woestijn.

We stoppen bij een restaurantje net de naam Algerynskraal. Hier blijkt een familie al vanaf 1850 te wonen en het originele landbouwtuig staat nog in de tuin. Binnen is een compleet museum en tevens winkel voor souvenirs en zelfgemaakte lekkernijen. Koffie met ‘appeltert’ en we gaan weer op pad. Het is een lange rit maar de weg is heel rustig dus het rijdt lekker door. Onderweg gaan we door de 4000 km grens.

We naderen Kaapstad en dat is goed te merken. Inmiddels rijden we op de N1 en wordt het steeds drukker. Vlak voor Kaapstad gaan we linksaf naar Stellenbosch. Ons hotel heeft een mooi uitzicht over de wijnvelden mede waardoor deze streek zo bekend is. We rusten even en rijden dan terug naar het centrum en wandelen door het centrum. Tijdens het eten betrekt de lucht en na twee keer twijfelen of het een Harley of onweer is krijg ik toch gelijk. Het weerlicht flink en wanneer we terug bij ons hotel zijn valt zelfs de stroom even uit en komt er een beste bui naar beneden. Dit kunnen ze hier goed gebruiken maar 1 bui gaat het waterprobleem niet oplossen.

Morgen de laatste 50 km naar Kaapstad.